Ludzie-chorągiewki

Są tacy ludzie, tacy politycy, którzy zmieniają poglądy jak rękawiczki. Wraz z poglądami zmieniają

oni przynależność polityczną - ugrupowania do których należą. Czasem bardzo radykalnie - o 180 stopni.

Zawsze mnie zastanawiało  z czego to wynika. Czy przyczyną jest słaby charakter polityka? Czy może wynika to z faktu, że poglądy danej osoby "dojrzewają" i zmieniają się na skutek zdobywanej wiedzy i doświadczenia w danym temacie? A może przyczyną są po prostu pieniądze i perspektywa szybszej kariery w innym ugrupowaniu/partii/stowarzyszeniu?

Jakiekolwiek nie byłyby to przyczyny -
niektóre przemiany polityków są tak radykalne, że aż trudno uwierzyć w dobre intencje i szczerość takich osób. To właśnie ludzie-chorągiewki.

Przygotowałem więc krótkie zestawienie polityków, którzy choć raz w swojej karierze w zaskakujący sposób zmienili swoją przynależność polityczną. Skupiłem się tylko na bardziej znanych i popularnych postaciach sceny politycznej. Zdaję sobie sprawę , że tego typu przypadków jest więcej , to tylko wybrane przykłady:

Jacek Saryusz Wolski

(J Saryusz-Wolski w Platformie Obywatelskiej)	(Saryusz-Wolski jako kandydat PiS na szefa Rady Europejskiej)

Jacek Saryusz-Wolski to były wieloletni działacz Platformy Obywatelskiej. Tak było do niedawna - do czasu gdy Prawo i Sprawiedliwość zaproponowało tego polityka na kandydata na szefa Rady Europejskiej. Wówczas Saryusz-Wolski w trybie natychmiastowym "przeskoczył" z PO do PiS. Nie jest do końca jasne co było przyczyną takiej decyzji i czym skusiło go Prawo i Sprawiedliwość. Czy faktycznie była to tylko możliwość kandydowania na szefa RE ?



Ludwik Dorn

(Ludwik Dorn jako członek Prawa i Sprawiedliwości)	(Ludwik Dorn startuje w wyborach parlamentarnych z ramienia PO - 2015r.)

Ludwik Dorn to jeden z założycieli Prawa i Sprawiedliwości. To on wymyślił nazwę tego ugrupowania i był jego wieloletnim działaczem. W 2011 roku dostaje się do sejmu z listy PiS ale już w 2015 w wyborach parlamentarnych startuje - ku zaskoczeniu wszystkich - z listy Platformy Obywatelskiej tłumacząc , że jest to "jedyna partia, która może zreformować Polskę".


Roman Giertych

(Roman Giertych jako lider Ligi Polskich Rodzin)	(Roman Giertych wraz ze Stefanem Niesiołowskim na marszu KOD)

Roman Giertych - jego kariera polityczna to przykład jednej z najbardziej kontrowersyjnych. Wiele lat temu był liderem Ligi Polskich Rodzin. Był także założycielem organizacji młodzieżowej "Młodzież Wszechpolska" kojarzonej ze środowiskiem skrajnie prawicowym i nacjonalistycznym.
Od 2015 aktywnie popiera działalność Komitetu Obrony Demokracji i jest politykiem często cytowanym przez Gazetę Wyborczą (kojarzoną ze środowiskiem liberalnym i lewicowym).
Jego najsłynniejszym w ostatnich latach "występem" było "podskakiwanie" na marszu KOD , wideo z tego wydarzenia można bez problemu znaleźć na YouTube.


Magdalena Ogórek

(M.Ogórek jako kandydatka na prezydenta z ramienia SLD)	(Magdalena Ogórek na okładce prawicowego "Do Rzeczy")

Znana ze swojej urody młoda pani doktor Magdalena Ogórek startowała w wyborach prezydenckich w 2015 roku z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Często widziana u boku Leszka Millera - komunistycznego działacza z czasów PRL. Dziś uwielbiana jest przez środowiska prawicowe, cytowana przez prawicowe pisma. Jest także jedną z osób prowadzących program "W tyle wizji" w TVP , i wyraża w nim prawicowe poglądy.



Michał Kamiński

(Michał Kamiński jako działacz Prawa i Sprawiedliwości)	(Michał Kamiński już jako członek Platformy Obywatelskiej)

Michał Kamiński w swojej długiej karierze politycznej wiele razy zmieniał ugrupowania, współpracowników i ... poglądy. Najbardziej kojarzony jest z pracą w barwach Prawa i Sprawiedliwości a w latach późniejszych w Platformie Obywatelskiej i u boku byłej premier Ewy Kopacz (a wcześniej jako rzecznik prasowy w kancelarii prezydenta Lecha Kaczyńskiego).


Powyższe zestawienie to tylko nieliczne, wybrane przykłady. Gdybym to ja miał w dużym skrócie skomentować działalność polityczną i zmieniające się poglądy tych ludzi , na pewno nie liczyłbym na ich lojalność i raczej odradzał współpracę z nimi , a jeśli już to na zasadzie ograniczonego zaufania. Jeżeli lider jakiegoś ugrupowania decyduje się na przyjęcie tego typu polityka w szeregi swojego klubu, to musi się liczyć z tym, że może to negatywnie wpłynąć na zaufanie społeczne do tego ugrupowania. Musi się także liczyć z tym , że przyjmowany właśnie polityk po jakimś czasie odejdzie. Przejmowanie działaczy innych ugrupowań ma też swoje zalety - osłabia te poprzednie, bo być może traci ono doświadczonego i wartościowego polityka. Pokazuje społeczeństwu, że stare ugrupowanie słabnie, a nowe - to do którego dany polityk przeszedł - zyskuje na popularności.

Zastanawiają mnie motywy postępowania tych osób. Co nimi kieruje? Co siedzi im w głowie gdy ich poglądy zmieniają się tak radykalnie?

A jak to jest Waszym zdaniem? Czy gdybyście byli liderami partii to przyjmowalibyście w swoje szeregi tego typu ludzi? Jakie są przyczyny ich postępowania? Czy warto z tego typu ludźmi współpracować?